قرائت صحیحمنظور از قرائت صحیح، قرائت‌های واجد شرایط قرائت صحیح است. ۱ - تعریفابن جزری می‌گوید: هر قرائتی که اندکی با قواعد عربی یا یکی از مصحف‌های عثمانی - هرچند با احتمال - موافق و منطبق، و صحت سند آن نیز مسلم باشد، قرائت صحیح به شمار می‌آید؛ خواه چنین قرائتی از ائمه سبعه و یا عشره باشد یا از دیگر پیشوایان قابل اعتماد علم قرائت. ۲ - شروط قرائت صحیحاز این تعریف استفاده می‌شود که قرائت‌های صحیح آن‌هایی هستند که دارای شرایط سه گانه ذیل باشد: ۱. برخورداری از صحت سند؛ ۲. موافقت با قواعد و دستور زبان و لغت عربی؛ ۳. انطباق با رسم الخط مصحف عثمانی. ۳ - تعابیر دیگراز این اصطلاح در کتاب‌های علوم قرآنی به «قرائات قانونی»، «قرائات معتبر» و «قرائات مقبول» نیز تعبیر می‌شود. [۳]
معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۲، ص۱۱۳.
[۴]
عمر، احمد مختار، معجم القراءات القرآنیة، ج۱، ص۹۹.
[۶]
قسطلانی، احمد بن محمد، ۸۵۱ - ۹۲۳ق، لطائف الاشارات لفنون القراءات، ص۶۷.
[۷]
فضلی، عبد الهادی، ۱۹۳۴-م، تاریخ قراءات قرآن کریم، ص۷۰.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قرائت صحیح». |